Sneller dan het licht en onzichtbaar

Ik was sneller dan het licht en kon me verstoppen in een andere realiteit. Daardoor was ik onzichtbaar.

Dat ik deze gaven had, was het gevolg van een prik in mijn been, een hevig schudden van mijn lichaam en misschien zelfs een operatie. Ik lag in een zacht verlichte kamer in een groot bed. Aan het voeteneind stond een dokter die haar handen lichtjes op mijn benen had gelegd.

Ademwolken
Nadat het schudden van mijn lichaam bedaard was, blies ik wolken uit alsof ik mijn adem had laten ontsnappen in een vrieskoude nacht. Ze hingen boven mijn bed en joegen me zo’n schrik aan dat ik rechtop schoot. De vrouw aan mijn bed stelde me gerust: die wolken waren goed.

Euforie!
Daarna ontwikkelde ik die snelheid en dat kwam me goed van pas. Ik werd behoorlijk in mijn vrijheid beknot door een man die steeds dwingender werd in zijn pogingen mij bij zich te houden. Verwoed probeerde ik aan hem te ontsnappen door weg te rennen. Ik had al een ongewone snelheid ontwikkeld, maar hij was nog steeds sneller dan ik. Bij de derde poging was het raak: zijn houdgreep knelde, maar ik wist me los te maken. Ineens was ik sneller dan het licht en voelde ik in elke vezel van mijn lijf dat ik voor hem verloren was. Euforie!

Harry Potter
Even later had ik me op een grasveld achter hem opgesteld. Eerder was ik in de kruin van een van de majestueuze bomen gesprongen, waarvan de frisgroene bladeren oplichtten in de nacht. Ook dat kon ik met deze snelheid.

‘Er zat een scheur in de tijd waar ik simpelweg in was gestapt’

Op dat moment merkte dat ik dat ik onzichtbaar was. Het was niet alsof ik de onzichtbaarheidsmantel van Harry Potter om had geslagen; er zat een scheur in de tijd waar ik simpelweg in was gestapt. Dat kon niet iedereen. Ik voelde me sterk en op de toppen van mijn zelfvertrouwen. Van deze gaven wilde ik wel meer.

Nu is natuurlijk de grote vraag: wat zat er in die prik?! 🙂

Gelukkig was het een droom.

Inspiratie

In mijn roman Alle vrouwen in mij komen twee dromen voor die richtinggevers zijn geweest voor het verhaal dat uiteindelijk is ontstaan. In welk verhaal zal deze droom, of misschien elementen daarvan, terugkomen? Of zal ik een verhaal voor kinderen schrijven over ‘Het meisje dat sneller was dan het licht en zich kon verstoppen in een scheur van de tijd’? Dromen zijn misschien bedrog, zoals velen denken, ze zijn ook onuitputtelijke inspiratiebronnen.

Dit verhaaltje heb ik op 9 februari 2022 gepost op mijn Instagram.

Delen:

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Categories

Social Media

Meest populair

Ik hou van verhalen

Gerelateerde berichten

Without the reins

Many years ago, I sat on a horse for the first time. I deliberately say ‘sat on a horse’ instead of ‘rode a horse’, and

Een verhaal en een stad

Het is een verhaal dat me eerder tijdens mijn sabbatical van drie maanden, naar Oxford bracht. Nu, sinds 14 februari, ben ik hier weer om